Mijn naam is Lloyd Borgers. Een 30-jarige Maastrichtenaar met een liefdevolle vriendin Joëlle en een fantastisch zoontje genaamd Jaxx. In maart verwachten we ons tweede kindje. Mijn dagen slijt ik in Maastricht, waar ik werk en mijn passie voor voetbal volg bij RKSV Heer. In mijn vrije tijd houd ik ervan om uit eten te gaan, de stad in te gaan, feestjes te vieren of juist lekker thuis met mijn familie te ontspannen. Ik ben altijd wel te porren voor sociale activiteiten, vooral als er iets leuks in de stad te doen is. Ik houd van gezelligheid.
Mijn ouders wonen in de Maastrichtse wijk Heugem. Ik heb een oudere broer die in Den Bosch woont en een jongere zus die haar thuis in Amsterdam heeft gevonden. Mijn jeugd draaide vooral om voetbal, en dat begon al tijdens de basisschool. Vier keer per week trainen en in het weekend wedstrijden spelen was de norm. Ik heb echt een geweldige jeugd gehad. Belangrijke lessen die ik meeneem naar mijn eigen gezin zijn beleefdheid en open communicatie. Als je het ergens niet mee eens bent, mag je dat altijd benoemen, maar op een respectvolle manier en beargumenteerd. Genieten van het leven en leuke dingen doen staan voor mij centraal.
Wat betreft hobby's, ik heb er eigenlijk maar één: voetbal. Het begon als een passie op jonge leeftijd en die liefde voor de sport is nooit verdwenen. Of ik nu zelf op het veld sta of wedstrijden volg, voetbal heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad.
Het is altijd een droom geweest om professioneel voetbal te spelen, en dan het liefst bij mijn club MVV. Die droom is werkelijkheid geworden. Ik heb met Lance Voorjans, collega bij Flexprof, samengespeeld bij MVV. Vroeger voetbalde ik dus in het stadion en nu werk ik in een kantoor in het stadion.
In het voetbal zijn er tal van uitdagingen en obstakels. Voetbal kan je karakter versterken. Het is een harde wereld. Als je niet goed genoeg bent, zit je op de reservebank. Er zijn maar elf spelers in het veld. Als je op jonge leeftijd een blessure oploopt en je kunt je niet verder ontwikkelen, heeft dat gevolgen. Vanaf de leeftijd van 8 jaar wordt elk jaar beoordeeld of je door mag gaan. Je moet dus blijven presteren. Als je een fout maakt in het stadion, zijn er 5-6 duizend mensen die tegen je schreeuwen. Tijdens mijn debuut op 17-jarige leeftijd verloren we met 5-0, en ik werd door de landelijke media voor de camera gehaald. Op dat moment kun je niet zeggen dat je blij bent om je debuut te maken. Dat soort ervaringen zijn leerzaam geweest en maakte me snel volwassen. Het heeft me gevormd als persoon.
Mijn schooltijd bracht me eerst naar de John F. Kennedy basisschool te Belfort en later naar Anne Frank in Heugem. Vervolgens zette ik mijn middelbare schoolavontuur voort op vmbo TL Porta Mosana College. Daarna volgde ik er nog twee jaar havo voordat ik begon aan een hbo-studie in Ondernemerschap en Management, via de spelersvakbond VVCS. Mijn schooltijd was redelijk probleemloos en ik had genoeg vrienden.
Mijn carrière begon eigenlijk in 2010, toen ik een profcontract tekende bij MVV, dat duurde tot 2013. Daarna had ik een bijbaantje bij Sauter Wijnen, uiteindelijk besloot ik een tijdje niet te werken en me volledig op mijn studie en voetbal te concentreren. In januari 2017 begon ik bij Flexpoint, nu bekend als SD Worx, voordat ik in september 2017 de overstap maakte naar Flexprof. Inmiddels dus alweer 6 jaar geleden.
De vraag hoe ik bij Flexprof terecht ben gekomen, is best interessant. Het begon eigenlijk met een ontmoeting tussen Lance, Gabriel en mij tijdens de lunchpauze. Lance en Gabriel gingen een broodje halen in de stad. Ik werkte toen ook in de stad en kwam ze toevallig tegen.
Na een kort gesprek van tien minuten, merkte Gabriel op: "Is dat niet iemand die bij ons zou passen?" Lance belde me daarna op of ik een keer langs wilde komen voor een kennismakingsgesprek en al snel bleek dat we een goede match waren. Flexprof bood een andere uitdaging, met een focus op hoger geschoolde profielen. Ik was onder de indruk van het verhaal en zo was de keuze snel gemaakt.
Wat Flexprof echt bijzonder maakt, is de gezelligheid en de unieke combinatie van hard werken en plezier hebben. Het is een plek waar je met passie kunt werken.
Ik heb drie jaar als consultant gewerkt voordat ik werd gepromoveerd tot business unit manager. Ik begon de Unit WEI met Jimmy, en al snel voegde Bram zich bij ons. Daarna zijn we gestaag gegroeid.
Als manager stuur je aan en draag je de verantwoordelijkheid van de unit. Dat is leuk, maar kan soms best uitdagend zijn. Over het algemeen probeer ik vooral iedereen enthousiast en gemotiveerd te houden. In ons vak werk je toe naar succes-momenten. Als die momenten soms uitblijven, is het zaak om hard te blijven werken en de positieve aspecten te belichten om weer tot succes te komen. Ik vind het belangrijk om persoonlijke relaties op te bouwen, met klanten, maar zeker ook met collega’s. We gaan regelmatig op vrijdagmiddag een drankje doen in de stad. Dan praat je niet alleen over werk, maar ook over andere zaken die belangrijk zijn in het leven. Dit schept een band, waardoor je elkaar beter leert begrijpen.
Wat betreft de vraag waar je me voor wakker mag maken, is het antwoord simpel: voor mijn zoontje Jaxx. Als ik hem ‘s nachts hoor (gelukkig komt dat niet meer heel vaak voor), spring ik gelijk uit bed. Dat doe ik met alle liefde.
Als het gaat om de persoon die ik graag zou willen ontmoeten, moet ik eerlijk zeggen dat ik daar nog nooit echt over heb nagedacht. Ik heb die behoefte ook niet zo. In maart verwachten we een zoontje. Daar kijk ik natuurlijk enorm naar uit!
Wat me dagelijks inspireert, is de drang om resultaten te behalen. Of het nu gaat om zakelijke doelen, persoonlijke prestaties, of mijn passie voor voetbal. Ik wil altijd iets bereiken en ben gedreven om mijn doelen te bereiken.
Wat betreft motto's, tja, ik ben gewoon niet echt een 'motto'-persoon. Ik leef niet volgens een bepaald motto. Ik focus me meer op de praktische aspecten van het leven.